Markes o'zining bu kitobi haqida shunday yozadi: «Yozganlarimning ichidan «Yolg'izlikning yuz yili» romanini chiqarib, yoqib tashlagan bo'lardim. Men bu kitobni yozganimdan uyalaman, chunki menga maʼlum sabablarga ko'ra, uni yaxshilab yozishga vaqt yetmadi». Ammo yozuvchi o'zidan qanchalik ko'ngli to'lmasin, asar dunyo adabiyotida tub burilish yasadi. Chunki Markesgacha in soniyatni muqarrar yolg'izlikka giriftor qilgan baxtsizlik sababla ri hali adabiyotning bosh mavzusiga aylanmagan edi. ...Makondoda, dastlab, hamma o'zaro teng, baxtli-saodat li to'kin-sochin dasturxon atrofida farovon hayot kechirishadi... Biroq bunday dorilamon kunlar uzoq davom etmaydi. Makondo ni nafaqat nafs balosiga yoʻliqish, balki ishratparastlik, tiyiqsiz shahvat balosi, axloqsiz munosabatlar zulmatga aylantiradi. Kitobxon nazarida avval boshdan jannatmonand yurt sifatida tasavvur uyg'otadigan Makondo fuqarolari bora-bora bosh qacha hayot tarzi bilan yashashni xohlab qoladilar: ularga endi oʻzlari makon tutgan yer torlik qiladi, ozodlik, hurlik istab qoladi qalblari. Alaloqibat esa tabiat in'om etgan baxtdan yuz o'girish ularga qimmatga tushadi, itoatsizliklari oqibatida muqarrar yolg'izlikka hukm qilinadilar.